شعر نام خدا – حسن مصطفایی دهنوی

« نام خدا »
با نـام خـدای فـرد ممتاز
این نامه به ذکـر آن کنـم باز
نامـش به زبـان هـر نفـر بود
نیـکو صـفتـش نـمود ابـراز
در مـحضـر عـالمـان کـه دیـدم
صـحبـت زِخـدا ،کنـن سـرآغـاز
دانـشـور هـر زمـان دنیــا
با نـام خـداش بوده دمـسـاز
آن زاهـد با خـدا زِ دل گفـت
دل شد دَم عـشق حـق به مقراض1
آن سـوز درون هـر غـریـبی
ازفیـض خـداسـت،گشتـه فیـاض2
من هم زِ دل این نـدا شنیـدم
دل خـواند نـدای حق ، به آواز
هـرکـس به خـدا ببستـه دل را
بی عـُجب و تکبر است و بی ناز
دل بسته ی بر خدا حسن گفت
دل نزد خـدا اسـت ، محـرم راز
٭٭٭
1- قیچی 2- فیض رساننده