شعر ماه رمضان – حسن مصطفایی دهنوی

« ماه رمضان »
فرخنده زبانی است ، که در ماه مبارک
شب تا به سحر، ذکر خدایش به زبان رفت
فریاد بر آرید ، که ماه رمضان رفت
آن مرحمت3 و لطف خداوند جهان رفت
آن روزه و طاعات ،که چون نُقل میان بود
از بین همین خلق، همان نقل4 میان رفت
در طاعت حق بودی و از بهر جنان رفت
از بهرجنان طاعت حق کرد و آنهم به جنان رفت
خجلت ز کسی بود که در روزه خوری بود
خجلت کِشی از چهره ی آن روزه خوران رفت
٭٭٭
3- مهربانی- بخشش 4- تنقلات- میوه شراب
حسن مصطفایی دهنوی