شعر شب ، ماه و می – حامد نوروزی

شب است وماه هست ومی
تو بیا تا بگویم رازهایم را پی درپی
چشم هایم از این انتظار خسته
کمی نوازشم کن با گفتن آیه حی حی
اینک که بی چشم تنم ، بینا به چشم دل
ببر مرا به بهشت خدا در سَی و جَی (سیحون و جیحون)
کنون که جان و تنم خالی شد از زندگی
مراقبم باش که زمین نخورم تا بگویی وی وی
چه غمگنانه است بی شب و ماه ، می
به خدا به روز دیدم خدا را با جام می
کنون ماه مست ، جهان مست و خدامست
خداکند که بیایی بدستم بسپاری تاج کَی کَی
حامد نوروزی