شعر حیله باز – حسن مصطفایی دهنوی

« حیله باز »
آنکس که تکیه کرد ، به دنیای حیله باز
کوته بُد آستینـش ، دستـش بُدی دراز
صحبت مکن زِ گردش دنیای کج مدار
واضح بگو، که چرخ نگردد به یک فراز
بر درگه گدا بگذارد سـرِ نیاز
دهری کجا به ذوق شتابد سوی نماز
زِ نیرنگ مردم نـباشد در امان
کَس اَر زهد و تقوا کند در نماز
دلا گر موحد شدی ، چاره نیست
به نیرنگ بدگـو و بدبیـن بـساز
هوسهـای مخلوق دور از خدا
زِ عهـد صداقـت رَود بـر فراز
حسن گر تو را عهد و اقرار هست
به عهد ازل داده ای ، خود بـساز
٭٭٭