شعر حد وصال – حسن مصطفایی دهنوی

« حد وصال »
علی(ع) اعلا زِ مُلک بی زوال است
تمام فعل و کار آن ، حلال است
علی(ع) عالیتریـن مردمـان بود
تبهکاری زِ علم آن ، محال است
علی(ع) علمش به دنیا کم نظیر است
علی(ع) دانا به علم ذوالجلال1 است
علی(ع) بیهوده حرفی را نمی گفت :
فقط حرفش ، زِ دشمن پایمال است
علی(ع) هر خصلتش نیک و نکو بود
علی(ع) آن آدم نیکو خصال است
علی(ع) ازعلم و دانایی است خوشبخت
همان در عاقبت ، فرخنده فال است
هرآنکس برعلی(ع) در کینه جویی است
به جان شیعیان ، مثل وبال2 است
علی(ع) را گفتنـش شیـر خداونـد
برآن هرکس بجنگد،چون شغال است
به علم آن علی(ع) هر کس بـجنگد
سیه رویـَش قیامت ،چون زغال است
علی(ع) بعد از هزاران سال علمـش
به جنگ گمرهان ، گرم جدال است
علی(ع) در رستخیـز از بهـر مردم
یقین باشد که در حد وصال است
علی(ع) نزد پیامبر(ص) تا اذان گفت:
بِه3 از صوت اذان آن بلال است
علی(ع) روز قیامـت ، بیـن مردم
یقیناً قاضـی بحث و سؤال است
علی(ع) با حکم حقـش در قیامت
زِ حکمش مانع هر قیل و قال4 است
حسن ، فکر تو بر معنای علمـش
چو مرغی شد ، ولی کوتاه بال است
٭٭٭
1- صفت خداوند 2- عذاب 3- بهتر 4- جنجال
حسن مصطفایی دهنوی