شعر جانِ دختر – فاطمه مقیم هنجنی

شمع جانم، درنبودت بی قرارم ،جانِ دختر
ازغمت گشتم چومجنون، اعتبارم ،جانِ دختر
شکوه کردم برخدایم ،دین وایمانم توبودی
چشم بستی پرکشیدی ازدیارم،جان دختر
طالعم شد درد وحسرت بی وفا،بابا نبودی!
شاه دل تنها توهستی افتخارم ،جان دختر
آن نگاهت وقت رفتن ،شد عذابی جاودانه
آتشی شد شعله زدبر روزگارم ،جان دختر
تکیه گاهم سینه ات شد،ناله کردم از فراقت
مرغ غم زد ناله از دل رفت یارم ،جان دختر
خاک پایت سرمه کردم،نام پاکت سجده گاهم
تا قیامت سبز یادت ،سوگوارم ،جان دختر
ماه تابان ای تبارم دل سپارم برنگاهت
ای دعایت چاره سازم ،ای نگارم ،جان دختر

 فاطمه مقیم هنجنی