شعر مرغ غیب – حسن مصطفایی دهنوی

« مرغ غیب »
در اعلا ملک حق، تا می توان رفت
چرا در خاک این دنیا بمانیـم
مگر این روح ما ، از خاک می بود
نه از خاکیـم و ما از آسمانیـم
ندای مرغ غیـب آمـد به گوشـم
که ما مـرغ همـان باغ جنانیـم
فضای آن بهشت است ، منزل ما
در آن ره رفتنـش را می توانیـم
٭٭٭
حسن مصطفایی دهنوی